ساده‌ترين راه ورود به يک بازار خارجي، صادرات است. يک شرکت ممکن است هر از گاهى به صورت انفعالى نسبت به صدور مازاد توليد خود به خارج از کشور اقدام کند. يا ممکن است براى بسط و گسترش صادرات به يک بازار خاص، به صورت فعال خود را متعهد گرداند. در هر دو مورد، شرکت کالاهاى صادراتى را در کشور خود توليد مى‌کند و ممکن است براى صدور اين کالاها، تغيير آنچنانى هم در آنها ندهد. صادرات، مستلزم حداقل تغييراتى است که يک شرکت در خط محصولات، سازمان شرکت، سرمايه‌گذارى يا رسالت شرکت مى‌دهد.
شرکت‌ها اصولاً صادرات را با صادرات غيرمستقيم آغاز مى‌کنند. بعضى از يک واسطه بازاريابى بين‌المللى مستقل استفاده مى‌کنند. صادرات غيرمستقيم به سرمايه‌گذارى کمترى نياز دارد. زيرا تحت اين شرايط شرکت به تماس خارجى يا وجود فروشندگان در خارج از کشور نياز ندارد. صادرات غيرمستقيم، مخاطره کمترى هم دارد. در اين مورد، واسطه‌هاى بازاريابى بين‌المللي، نظير تجار يا کارگزاران داخلى صادرکننده، مؤسسات تعاونى و شرکت‌هاى تخصصى صادراتى هستند که خود دانش و خدمات مورد نياز را فراهم مى‌آورند و در نتيجه، فروشنده مرتکب خطا و اشتباه کمترى مى‌شود.
شرکت‌ها اصولاً صادرات را با صادرات غيرمستقيم آغاز مى‌کنند. بعضى از يک واسطه بازاريابى بين‌المللى مستقل استفاده مى‌کنند. صادرات غيرمستقيم به سرمايه‌گذارى کمترى نياز دارد. زيرا تحت اين شرايط شرکت به تماس خارجى يا وجود فروشندگان در خارج از کشور نياز ندارد. صادرات غيرمستقيم، مخاطره کمترى هم دارد. در اين مورد، واسطه‌هاى بازاريابى بين‌المللي، نظير تجار يا کارگزاران داخلى صادرکننده، مؤسسات تعاونى و شرکت‌هاى تخصصى صادراتى هستند که خود دانش و خدمات مورد نياز را فراهم مى‌آورند و در نتيجه، فروشنده مرتکب خطا و اشتباه کمترى مى‌شود.
فروشندگان ممکن است نهايتاً خود به سمت صادرات مستقيم حرکت کنند و انجام تمام امور صادراتى را خود متقبل شوند. تحت اين شرايط، سرمايه‌گذارى و مخاطرات مربوطه تا اندازه‌اى افزايش مى‌يابند. اما بازده بالقوه نيز افزايش خواهند يافت. يک شرکت به چندين طريق مى‌تواند دست به صادرات مستقيم بزند. يکى اينکه يک دايره صادراتى ايجاد کند، دايره‌اى که کليه فعاليت‌هاى صادراتى ار انجام مى‌دهد. راه‌حل ديگر اين است که يک شعبه فروش در خارج از کشور پايه‌گذارى کند و مسؤوليت‌هاى مربوط به فروش، توزيع و احتمالاً تبليغ را به اين شعبه محول کند. چنين شعبه فروشى در بازار خارجى براى شرکت، امکان حضور و کنترل بهتر برنامه را فراهم مى‌آورد. شعبه فروش اغلب نقش نمايشگاه و مرکز ارائه خدمات به مشتريان را نيز برعهده دارد. در بعضى از مقاطع زماني، اعزام فروشندگان محلى به خارج از کشور به‌منظور يافتن مشترى نيز يکى از راه‌هاى صادرات مستقيم است. سرانجام، فروش کالا به توزيع‌کنندگان خارجي، که خود خريدار و مالک کالا مى‌شوند يا کارگزاران خارجى که به نمايندگى از طرف شرکت کالا را به فروش مى‌رسانند، از جمله راه‌هاى ديگر صادرات مستقيم است.