بازاريابى مدرن چيزى است بسى بيش از توليد محصولات خوب، قيمت‌گذارى مناسب و سهولت دسترسى مشتريان به کالا. شرکت‌ها به ارتباط با مشتريان خود نياز دارند و آنچه که بايد موضوع اين ارتباط قرار گيرد، نبايد برعهده شانس گذاشته شود.
براى اينکه اين ارتباط به‌نحو مطلوبى برقرار شود، شرکت‌ها غالباً براى تهيه آگهى‌هاى تبليغاتى از آژانس‌هاى تبليغاتى مناسب استفاده مى‌کنند. اين شرکت‌ها همچنين براى تهيه برنامه‌هاى محرک فروش از متخصصين تبليغات پيشبرد فروش و براى ايجاد يک تصوير ذهنى کلى مطلوب، از مؤسسات روابط عمومى بهره مى‌برند. آنها به کارمندان خود آموزش مى‌دهند که برخوردى دوستانه داشته باشند، به مشتريان براستى يارى رسانند و آنها را به خريد ترغيب کنند. مسئله حائز اهميت براى اکثريت شرکت‌ها اين نيست که آيا اصولاً به ارتباطات نيازى هست يا نه، بلکه مسئله مهم تعيين بودجه اختصاصى به اين امر و راه‌هاى تخصيص آن است.
برنامه کامل ارتباطى بازاريابى يک شرکت، ترکيب عناصر پيشبردى آن شرکت نام دارد. اين برنامه از ترکيب معينى از تبليغات غيرشخصي، تبليغات پيشبرد فروش، روابط عمومى و فروشندگى شخصى تشکيل مى‌شود. و اين ترکيبى است که شرکت براى نيل به اهداف تبليغاتى و بازاريابى خود از آنها استفاده مى‌کند. ابزارهاى چهارگانه اصلى تبليغات پيشبردى به‌شرح زير تعريف مى‌شوند:
- تبليغات غيرشخصى: هرگونه ارائه و تبليغات غيرشخصى ايده‌ها، کالاها يا خدمات که توسط يک واحد تبليغاتى انجام شود و مستلزم پرداخت هزينه باشد، تبليغات غيرشخصى نام دارد.
- تبليغات پيشبرد فروش: محرک‌هاى کوتاه‌مدتى هستند که براى تشويق به خريد يا فروش کالاها و خدمات به‌کار مى‌روند.
- روابط عمومي: ايجاد مناسبات مطلوب با جوامع مختلفى است که با شرکت سروکار دارند از طريق کسب شهرت خوب، ايجاد تصوير ذهنى کلي مطلوب وبرخورد مناسب، يا برطرف کردن مسائل، شايعات، روايات و وقايع نامطلوب.
- فروشندگى شخصي: معرفى شفاهى است به‌صورت مذاکره حضورى با يک يا چند خريدار احتمالى به قصد فروش.