فضايى
اين نوع عکاسى اغلب براى توصيف تمام تصويرهايى بکار مى‌رود که از طريق قمرهاى مصنوعى به زمين ارسال مى‌شوند. همينطور اکثر تصاويرى ک با وسايل مختلف در فضا گرفته مى‌شوند و نيز بخشى از طيف‌هاى الکترومغناطيسى که به‌صورت الکترونيکى ضبط مى‌شود و سپس به ايستگاه‌هاى دريافت تصاوير در زمين انتقال مى‌يابند، نيز شامل اين تعريف مى‌شوند.
ورزشى
تقريباً همهٔ عکس‌هايى که در تمرين‌هاى پيش از مسابقه و عکس‌هائى که پس از مسابقه گرفته مى‌شود نيز عکس ورزش محسوب مى‌شوند. عملاً هر فردى در يک مسابقهٔ ورزشى مى‌تواند عکس‌هاى ورزشى بگيرد.
عکاسى ورزشى موضوعاتى مثل قهرمان‌پرورى ورزشکاران، تلاش آنها، شکست‌ها و نظاير اين را به تصوير مى‌کشد. و يا حتى عکس‌هايى از واکنش‌هاى بازيکنان و تماشاگران را ثبت مى‌کند.
عکاسان ورزشى با دروبين خود، صحنه‌هاى مختلف را در وضعيت‌هاى ايستاده، نشسته، درازکش و با بالا و پايين کردن ارتفاع دوربين خلق مى‌کنند.
نمايشى
عکس‌هاى نمايشى لحظه‌هاى ثابتى از صحنه بازى در يک نمايش را به ثبت مى‌رسانند. هدف بازنمايى هيجان صحنهٔ نمايش و فيلم است. اين عکس‌ها بايد دقيق و واضح و با تمام جزئيات باشند. معمولاً اين عکس‌ها در حين تمرينات گرفته مى‌شوند تا در روزنامه‌ها و يا براى تماشاگران در سالن نمايش، ارائه شود.
از عکاسى نمايشى براى تبليغات، روزنامه‌نگارى و چاپ پوستر بهره گرفته مى‌شود و براى چاپ آنها از نسخهٔ اصلى استفاده مى‌شود. در اين عکس‌ها، حال وهواى بازى و نمايش نشان داده مى‌شود؛ و اينکه نمايش کمدي، تراژدي، کلاسيک، عامه‌پسند و يا گونه‌اى ديگر است. اين عکس‌ها باعث ايجاد علاقه براى تماشاى نمايش مى‌شود.
معمارى
عکس‌هايى را در بر مى‌گيرد که از نماى کلى بناها يا ساختمان‌ها، بخش‌هاى بيرونى و درونى را ثبت مى‌کند. همچنين عکاسى از بناهاى تاريخى و پل‌ها، برج‌ها، طاق‌ها، ديوارها و مجسمه‌ها در اين شاخه از عکاسى مى‌گنجد.
وظيفهٔ اصلى عکس‌هايى که به عکاسى معمارى مى‌پردازند، اين است که بناها را همان‌طور که هستند، بر سطح دو بعدى نمايش دهند.
مستند
عکاسى مستند، نمايش دنياى واقعى است که به‌قصد القاء مطلبى مهم به بيننده به‌وجود آمده است.
عکاسى مستند بر نمايش غيردستکارى شده و واقعى موضوع براى يک قصهٔ از پيش تعيين شده با کادربندي، موضوع مستقيم و صريح و به دور از تعصب و تحريف مى‌باشد. در عکاسى مستند، عکسبردارى واضح و صادقانه از موضوع‌هاى مقابل دوربين با بررسى‌هاى متعدد و متفاوت از ديدگاه‌هاى گوناگون و در مواردى نيز همراه با بکار بردن اصول زيبايى‌شناسى عکس‌هاى لحظه‌اى اهميت بسزايى دارد.
درک اين نکته که دوربين ضمن القاء حقيقت توانايى تفسير و نقد آن را نيز دارد، منجر به آغاز دومين مرحله در تکوين تاريخ عکاسى مستند شد، پى بردن به قابليت‌هاى دوربين در اينکه مى‌تواند به مثابهٔ آينه‌اي، جامع را نشان داد، خود عرصهٔ تازه‌اى را پيش‌روى عکاسان نهاد.
مستند - اجتماعى
عکاسى مستند - اجتماعى سبکى مشابه عکس مستند است؛ اما از ثبت و ضبط سادهٔ رويدادها فراتر رفته و بر نکته‌اى قابل توجه در عکس تأکيد مى‌کند.
از عکاسان جامعه‌شناسان معروف مى‌ةوان کارتيه برسون، ارنست هاس، بروس ديويدسون، لارى لاروس، ادى آدامز، يوجين ريچاردز و ميلتون روگوين را نام برد. امروزه عکاسى مستند با هنر، علوم، جامعه‌شناسي، مردم‌شناسى و بسيارى از شاخه‌هاى ديگر درآميخته است.
ديجيتالى
در دههٔ گذشته، هدف از عکاسى ديجتيال، رشد و پيشرفت روش‌هاى نمايشى ثبت و ضبط تصاوير موجود براى رقابت با کيفيت سنتى تصاوير توليد شده با ?هالوژن‌هاى نقره? بوده است. اغلب به اين نکته اشاره مى‌شود که عکاسى ديجيتال داراى مزايايى است که مى‌تواند از شيوه‌هاى سنتى ممتاز شود.
براى عکاسى ديجيتالى سه راه قابل دسترس وجود دارد: يکى استفاده از دوربين‌هاى الکترونيکى است که در اين روش، تصاوير به‌صورت علائم ويدئويى بر روى يک ديسک کوچک لغزان دو اينچى ضبط مى‌شود و هنگام استفاده از اين علائم، به وضع و ترتيب ديجيتالى تبديل مى‌شود. شيوۀ ديگر استفاده از نوعى دوربين ديجيتالى با قطع متوسط (۳۵ ميليمتري) است که انرژى نورى در لحظهٔ فشردن دگمهٔ شاتر به اطلاعات ديجيتالى تبديل مى‌شود. اين اطلاعات روى يک ديسک سخت قابل حمل و ضبط است تا بعداً توسط کامپيوتر، تغيير اصلاح و بازبينى گردد. آخرين روش با کمک اسکنر فيلم بوجود مى‌آيد. اسکنر، تصوير اسلايدها يا نگاتيو را به تصاوير ديجيتالى با کيفيت عالى تبديل مى‌کند.
